چگونه بین یک روانپزشک و یک روانشناس انتخاب کنیم
چگونه بین یک روانپزشک و یک روانشناس انتخاب کنیم
فهرست مطالب مقاله
– مشخص کنید آیا به درمان دارویی نیاز دارید یا نه. یکی از تفاوتهای مهم بین روانپزشکان و روانشناسان در این است
که روانپزشکان میتوانند داروهایی همچون داروهای ضدافسردگی، داروهای ضد اختلالات روانی، مسکنها و … را تجویز کنند.
برای مثال، یک روانپزشک میتواند افسردگی را با گفتگو درمانی به همراه آزمایشهایی برای مشاهدهی
اینکه آیا مشکلی در بدن وجود دارد یا نه- همچون مشکلات تیروئیدی- درمان کند.
یک روانپزشک میتواند دارویی تجویز کند که به درمان بیماری خاص شما کمک کند. برای مثال، روانپزشک میتواند
داروهای ضدافسردگی را برای درمان افسردگی، ریتالین را برای درمان اختلال بیشفعالی
/فقدان تمرکز یا داروهای ضد اختلالات روانی را برای درمان توهم تجویز کند.
به همین شکل، روانپزشکان میتوانند آزمایشها و درمانهای پزشکی تجویز کنند که روانشناسان قادر به تجویز آن نیستند.
برای مثال، آنها میتوانند از درمان با تشنج الکتریکی (ECT) برای بیماریهایی همچون افسردگی شدید،
شیدایی و کاتاتونی (بهتزدگی) استفاده کنند.
روانشناسان غالباً بر درمان رفتاری و گفتگو درمانی برای برطرف کردن مشکلات روانی تکیه میکنند. آنها مجاز به تجویز دارو نیستند
اما روانشناسان لوئیزیانا، نیومکزیکو و ایلینویز که آموزشهای لازم را دریافت کردهاند، اجازهی تجویز داروهای خاصی را دارند.
4- گفتگو درمانی انجام دهید.
روانشناسان و روانپزشکان هر دو میتوانند از گفتگو درمانی استفاده کنند اما روانشناسان بر ا ین روش درمانی بیشتر متکی هستند
چون دارودرمانی معمولاً بخشی از فرایند درمانیشان نیست. گفتگو درمانی میتواند کاملاً موثر باشد
و برخی ممکن است گزینههای درمانی دیگر را ترجیح دهند.
در برخی موقعیتها، درمان همچون دارو مفید است، اما همراه با گفتگو درمانی، دارو درمانی ممکن است
همچنان ضروری باشد. بنابراین، اگر میخواهید پیش یک روانپزشک بروید، ممکن است نیاز باشد
به یک درمانگر نیز مراجعه کنید. برخی روانپزشکان فقط دارو تجویز میکنند،
در حالیکه برخی دیگر دارو و گفتگو درمانی را در کنار هم ارائه میدهند.
اگر روانپزشک شما فقط دارو تجویز کرد، شما به گفتگو درمانی از یک متخصص سلامت روانی دیگر نیاز پیدا خواهید کرد.
اما اگر روانپزشک دارو و گفتگو درمانی را با هم ارائه کرد، رفتن پیش او کافی است.
در ذهن بسپارید گفتگو درمانی ضروری است،
چون حتی اگرچه دارودرمانی میتواند مفید باشد، اما دارو بهتنهایی برای تغییر روش برخورد با احساساتتان کافی نیست.
گفتگو درمانی به شما اجازه میدهد اختلافات خود را با عزیزانتان یا همسر خود حل کنید،
اضطراب و استرس را برطرف کنید،
با تغییرات مهم زندگی خود کنار بیایید، رفتارهای ناسالمی همچون خشم را مدیریت کنید یا مشکلات جنسی خود را برطرف کنید.
بسیاری از افراد گفتگو درمانی یک روانشناس را به دارو درمانی یک روانپزشک ترجیح میدهند. این ممکن است
به این دلیل باشد چون آنها از معتاد شدن به داروها میترسند یا نمیخواهند شیمی مغز خود را تغییر دهند.
بخش 2
قرار گذاشتن
1- با پزشک خود مشورت کنید. با پزشک خود دربارهی اینکه روانشناس مناسب است یا روانپزشک، صحبت کنید.
چند نکتهی مهم وجود دارد که باید آنها را انجام دهید، از جمله اینکه با چه نوع مشکل سلامت روانی مواجه هستید،
چه نوع درمانهایی موجود است و چه نوع درمانهایی را ترجیح میدهید. پزشک شما میتواند به شما در گرفتن یک تصمیم مناسب کمک کند.
شما ممکن است همچنین به ارجاع از پزشک خود نیاز داشته باشید تا به پیش یک متخصص سلامت روانی بروید.
بیمهی سلامت خود را قبل از رفتن به پیش متخصص چک کنید.
2- مزایا و معایب بیمه را بسنجید. بسیاری از برنامههای بیمه الان خدمات روانشناسی و روانپزشکی را پوشش میدهند
و طبق قانون باید با پوششهای درمانی دیگر به یک شکل رفتار کنند. با این حال، این به معنی آن نیست
که بیمه جلسات درمانی شما را پوشش میهد. قبل از گرفتن تصمیم نهایی، باید پوشش بیمهای خود را چک کنید.
بسیاری از شرکتهای بیمه پرداختیهای خود را برای روانشناسان و روانپزشکان در عرض 10 تا 20 سال اخیر افزایش ندادهاند
و یا حتی آن را قطع کردهاند. این به معنی آن است که بسیاری از شبکهها در جذب متخصصان سلامت روان دچار مشکل هستند.
بنابراین، شما باید از جیب خود سهم بیشتری پرداخت کنید.
3- سوال بپرسید. وقتی تماس میگیرید
تا اولین قرار خود را بگذارید، میتوانید سوالاتی دربارهی تجربهی روانپزشک یا روانشناس بپرسید
تا به شما در تصمیمگیریتان کمک کند. برای مثال، میتوانید بپرسید:
متخصص مورد نظر برای چه مدت زمانی طبابت میکرده است؟
مشکل من ……………. است. آیا او در درمان این مشکل تجربه دارد؟ از چه نوع درمانهایی او استفاده میکند؟
هزینهی ویزیت هر جلسه چقدر است؟
l آیا بیمهی من را قبول میکنید؟