پرتره افراد پرخاشگر

اگرچه میان افراد پرخاشگر نیز مانند همه طیف های جامعه تفاوت های فردی زیادی وجود دارد،

اما نتایج پژوهش ها نشان داده است که برخی از ویژگی های شخصیتی میان این افراد مشترکند.

مهمترین این ویژگی ها عبارتند از :

1. عزت نفس پایین :

یکی از دلایل اصلی پرخاشگری احساس ناکامی است. بیشتر افراد پرخاشگر تصویر مخدوشی از خود دارند،

به عبارت دیگر آنها باطنا عقیده دارند که انسان با ارزشی نیستند و خود را دوست ندارند،

همین امر موجب تحریک پذیری شان می شود.

از آنجایی که تا فردی خودش، خودش را دوست نداشته باشد، نمی تواند بپذیرد که دیگری او را دوست دارد،

این افراد معمولا از رفتار دیگران سوء برداشت می کنند. مثلا اگر ببینند دو نفر در حال خندیدن هستند، تصویر خود آشفته شان به شدت متزلزل شده و با خود می گویند، حتما آنها به من می خندند و این تهدید خود (self) موب خشمگین شدن آنها می شود.

2. خویشتن داری نابسنده :

منظور از خویشتن داری یا نظم درونی اینست که فرد بتواند یک کار را آغاز کرده و با وجود سختی ها و مشکلات آن را به پایان برساند. افراد پرخاشگر معمولا در شروع کارها تعلل کرده و به آسانی نیز ناامید شده و کار رها می کنند.

این افراد به آسانی با تکانشی شدن گیج و سردرگم می شوند و با شتاب زدگی تصمیمات نابخردانه ای می گیرند.

3. تصمیم گیری عجولانه :

همان طور که اشاره شد افراد پرخاشگر معمولا عجول و دستپاچه هستند

و اغلب بدون توجه به نتیجه، فکر و یا صحبت کرده و عمل می کنند.

حتما شما نیز افراد پرخاشگری را دیده اید که پس از انجام رفتار پرخاشگرانه،

به سرعت از اعمال خود پشیمان می شوند.

4. فقدان وظیفه شناسی :

افراد پرخاشگر معمولا به اصول اخلاقی خود پایبند نبوده و تعهدات اخلاقی شان

را به طور دقیق انجام نمی دهند. این افراد تا حدی غیر مسئول و بی ثبات هستند.

5. فقدان خودمهارگری :

خودمهارگری به معنای توانایی پیروی از درخواست، تعدیل رفتار مطابق با موقعیت و به تاخیر انداختن ارضا

یک خواسته است. توانایی خود مهارگری خاصی که در اینجا اهمیت دارد مهارت کنترل خشم است.

افراد پرخاشگر یا در دوران کودکی به خوبی این مهارت را نیاموخته اند یا لزومی به استفاده از آن نمی بینند.

6. انعطاف ناپذیری :

افرادی که از ویزگی انعطاف پذیری برخوردارند می توانند بسته به شرایط واکنش مناسب نشان دهند،

اما افراد انعطاف ناپذیر بدون در نظر گرفتن شرایط بر ارضا خواسته های خود پافشاری کرده و در صورتی

که چیزی خلاف میلشان باشد، واکنش منفی نشان می دهند.

7. خود دوست داری :

البته دوست داشتن و ارزش قائل شدن برای خود ویزگی مطلوبی است که منجر به سلامت روان می شود،

اما خود دوست داری افراد پرخاشگر جنبه مثبت ندارد، همانطور که گفته شد عزت نفس

این افراد معمولا پایین است و آنها برای جبران این موضوع دست به واکنش های افراطی می زنند.

افراد پرخاشگر معمولا در تعاملات بین فردی و اجتماعی به نیازها و عواطف دیگران توجهی ندارند

و فقط خواسته ها و نیازهای خودشان را در نظر می گیرند. این افراد تا حدودی خود محور بوده و نسبت

به شرکت در مسائل دیگران بی علاقه اند.

8. خصومت :

این ویژگی گرایش فرد به احساس خشم، اعم از اینکه به صورت آشکار بروز کرده و یا به صورت نهفته

در فرد باقی بماند را نشان می دهد. به طور کلی سطح احساس خصومت

در افراد پرخاشگر بیشتر از سایر افراد است.

9. سلطه گری :

این افراد معمولا تمایلی به پیروی و تبعیت ندارند. خود را مطیع قراردادهای اجتماعی نمی دانند

و نسبت به سرزنش های اجتماعی حساس نیستند. حادثو جو و علاقه من به مبارزه اند.

آنها زندگی را به مثابه میدان جنگ در نظر می گیرند و به جای استفاده از راه حل های مسئله مدار،

می کوشند با پافشاری و ارعاب در این مبارزه پیروز شوند. آنها دوست دارند در همه موقعیت ها برنده باشند،

اما موقعیت های برنده – برنده را دوست ندارند،

بلکه شرایطی به وجود می آورند که خودشان برنده و طرف مقابل بازنده باشد.

10. تمایل به تلافی اعمال ناشایست :

افراد پرخاشگر معمولا نسبت به رفتار دیگران حساس بوده و سعی می کنند هر عمل بدی را تلافی کنند.

آنها تمایلی به بخشش ندارند و تصور می کنند تنها با انتقام گرفتن به آرامش دست پیدا می کنند.