اضطراب اجتماعی

اختلال اضطراب اجتماعی اغلب فوبیای اجتماعی نامیده می شود.

تفاوت ترس و فوبیا این است که فوبیا ترسی شدید و نامعقول است.

فرد ترس شدیدی دارد که با قرار گرفتن در اجتماع مورد تحقیر قرار گیرد و یا دچار اضطراب شدیدی شود .

مخصوصا نگرانی زیادی از شرمسار شدن در برابر دیگران دارد.

افرادی که اضطراب اجتماعی دارند فکر میکنند که دیگران در سخنرانی عمومی از آنان به مراتب بهترند .

آنان تمایل دارند که در کوچکترین اشتباهاتشان اغراق کنند و این راهی هست برای توجیه اینکه قرار گرفتن

در اجتماع برای آن ها آزار دهنده است زیرا شرمسار می شوند.

این افراد تصور می کنند در یک جمع تمام چشم ها بر روی آن ها متمرکز شده اند.

به سادگی صورتشان قرمز می شود.

برخی افراد که اضطراب اجتماعی دارند ترس های شدید ( فوبیا ) خاصی دارند. مثلا به شدت از سخنرانی

عمومی یا صحبت کردن با رییسشان می ترسند.

گاهی ترس آن ها عمومی تر است مانند ترس از هر موقعیت اجتماعی مخصوصا با غریبه ها.

در برخی موارد نادر، اضطراب اجتماعی می تواند شامل ترس از استفاده از دستشویی عمومی،

غذا خوردن در جاهای عمومی یا صحبت کردن با تلفن در حضور دیگران باشد.

برخی افراد کمرویی را با اضطراب اجتماعی اشتباه می گیرند.

اضطراب اجتماعی، خجالت نیست

ممکن است افراد خجالتی در کنار دیگران راحت باشند.

آن ها معمولا اضطراب شدید را مانند افراد دچار اختلال اضطراب اجتماعی تجربه نمی کنند.

افراد خجالتی از موقعیت های اجتماعی به شدت خودداری نمی کنند. افرادی که اضطراب اجتماعی دارند،

ممکن است به هیچ وجه خجالت نکشند.

ممکن است کاملا در کنار دیگران در اغلب اوقات راحت باشند ولی در موارد خاصی مانند قدم زدن

در راهرو عمومی یا سخنرانی عمومی آن ها شدیدا مضطرب می شوند.

اضطراب اجتماعی زندگی طبیعی را مختل می کند. این اختلال در روابط حرفه ای و اجتماعی اختلال ایجاد می کند.

به طور مثال فرد چون نمی تواند نظرش را در جمع به خوبی ارائه دهد یا با رییسش صحبت کند

موقعیت های شغلی خود را از دست می دهد. نشانه های این اختلال می توانند کاملا ناتوان کننده باشند.

اغلب افراد دچار این اختلال از شدت و غیر عقلانی بودن نشانه ها آگاه هستند.

آنان قبل از مواجه شدن با موقعیت های اجتماعی خیلی می ترسند. این افراد خیلی نگران قضاوت دیگرانند.

نشانه های این اختلال:

ترس پایدار و قابل توجه از موقعیت های اجتماعی که فرد بیم آن را دارد که

توسط افراد نا آشنا مورد ارزیابی قرار بگیرد.

نگرانی از شرمسار شدن و تحقیر شدن
در کودکان: باید کودک ظرفیت رابطه با بزرگسالان و آشنایان را داشته باشد یعنی در سنی نباشد

که اضطراب مواجهه با غریبه ها طبیعی است.
قرار گرفتن در موقعیت های اجتماعی که ترس آور است برای این افرادبه شدت اضطراب برانگیز است.
این افراد به دلیل نگرانی از اضطراب پیش بینی شده فعالیت های خود را محدود می کنند

و این موضوع بر کیفیت زتدگیشان موثر است.
در افراد زیر سن 18 سال، مدت زمان حداقل 6 ماه است.
این علایم نباید ناشی از اختلال دیگری باشد یا در اثر بیماری پزشکی و استفاده از مواد ایجاد شده باشد.