بيماري اسکيزوفرني و جرم با هم رابطه دارند ؟
بيماري اسکيزوفرني و جرم با هم رابطه دارند ؟
فهرست مطالب مقاله
بيماري‌هاي رواني در برخي موارد مي‌تواند زمينه‌ساز جرم شود و به همين دليل شناخت آنها در پيشگيري از جرايم حائز اهميت است.
يکي از اين بيماري ها، اسکيزوفرني است.
بيماران اسکيزوفرن را مردم اغلب، ديوانه، مجنون، خطرناک و غيرقابل کنترل مي دانند،
اما اين نشان دهنده ناآگاهي آنان از ماهيت اين بيماري است..
بيماري‌هاي رواني در برخي موارد مي‌تواند زمينه‌ساز جرم شود و به همين دليل شناخت آنها در پيشگيري از جرايم حائز اهميت است.
يکي از اين بيماري ها، اسکيزوفرني است.
بيماران اسکيزوفرن را مردم اغلب، ديوانه، مجنون، خطرناک و غيرقابل کنترل مي دانند،
اما اين نشان?دهنده ناآگاهي آنان از ماهيت اين بيماري است؛
البته معني اسکيزو يعني شکاف و فرنو به معني ذهن است،
اما منظور کسي که اين نام را وضع کرد (اوژن بلولر) اين بود که
کارکردهاي روان شناختي خاصي در بيماران اسکيزوفرنيک از هم جدا شده نه اين که دو شخصيت متناوب در آنها وجود دارد،
اما اين نامگذاري تاثير منفي در ديدگاه مردم نسبت به اين بيماري ايجاد کرد.
اسکيزوفرني، اختلال در تفکر است و به شکل توهم، هذيان و ارزيابي غلط در تماس با واقعيت، تفکر را تحت تاثير قرار مي دهد.
هذيان يعني اعتقادات غلطي که در برابر هرگونه استدلال مقاومت مي کنند و
با وجود شواهدي که معمولا براي ابطال آنها کافي است، ادامه مي يابد.
توهم، برداشت هاي حسي غلطي است که حتي در غياب محرک هاي بيروني که معمولا اين گونه برداشت ها را برمي انگيزد،
احساس واقعيت قوي و الزام آوري دارد.
در اسکيزوفرني توهمات شنيداري معمول است و صداها، فرد را اداره مي کند.
مثلا دو يا چند صدا درباره بيمار با يکديگر صحبت مي کنند؛
البته توهمات مي توانند ديداري نيز باشند يا اندام هاي حسي ديگر نظير چشايي و بويايي را به ميان بکشند.
تا به امروز تحقيقات انجام شده درباره علل اسکيزوفرني بر چهار عامل اصلي تمرکز کرده است:
1 ـ عوامل ژنتيک 2 ـ شيمي اعصاب 3 ـ خانواده 4 ـ جامعه.
عوامل ژنتيک: تحقيقات نشان مي دهد هماهنگي زيادي بين احتمال ابتلا به اسکيزوفرني در ميان فرزندان و والدين وجود دارد.
اين احتمال، 46 درصد است، اما پرسش اين است که آيا اين ابتلا به خاطر گروه ژني مشترک است
يا ممکن است والدين بيمار، والدين وحشتناکي باشند و با رفتارهاي خود قادر به ايجاد اسکيزوفرني در فرزندان خود باشند.
شيمي اعصاب: اين اعتقاد وجود دارد که مواد شيميايي خاصي در مغز يافت مي شود که انتقال دهنده هاي عصبي نام دارد و نحوه کارکرد اين مواد شيميايي و چگونگي افزايش يا کاهش مقدار آنها، رفتار را تحت تاثير قرار مي دهد. اين مواد شيميايي احتمالا در ايجاد اسکيزوفرني موثر هستند.
خانواده اسکيزوفرن زا: بجز ژنتيک و شيمي اعصاب، خانواده وجامعه نيز به آسيب پذيري فرد در ابتلا به اسکيزوفرني کمک مي کنند؛
شايد وراثت به ما بگويد فردي مستعد مشکلات توجه، تفکر يا هذيان خواهد بود،
اما وراثت تضمين نمي کند که يک گرايش قطعي خواهد بود يا نه؟
خانواده به احتمال زياد در ايجاد اسکيزوفرني نقش دارد؛ البته مشخص کردن دقيق ماهيت دخالت آن، دشوار است.
خانواده هايي را که پيدايش اسکيزوفرني را در يک يا چند عضو پرورش مي دهند خانواده اسکيزوفرن زا مي نامند؛
اين خانواده ها ممکن است در نحوه بر قراري ارتباط و از نظر ساختار خانواده آشفته باشند.
پژوهشگران معتقد هستند والدين بيماران اسيکزوفرني ادراک کودکان خود را به دو صورت منحرف مي کنند؛
اول با واداشتن آنها به ترديد درباره احساسات، ادراکات و تجربيات شان (تربيت گيج کننده) و
ديگر با قرار دادن آنها در حالت وابستگي مضاعف و منحرف کردن واقعيت کودک به صورت کلامي و غيرکلامي.
