رابطه استرس و ریزش مو

استرس و ریزش مو می‌توانند به هم مرتبط باشند.

سه نوع ریزش مو وجود دارد که می‌تواند با استرس زیاد ارتباط داشته باشد:

طاسی منطقه‌ای (Alopecia areata):

عوامل مختلفی عامل طاسی منطقه‌ای دانسته شده‌اند که یکی از آنها استرس زیاد است.

وقتی فرد دچار طاسی منطقه‌ای می‌شود، گلبول‌های سفید بدن او به فولیکول موها حمله کرده

و جلوی رشد آنها را می‌گیرند؛ در ‌‌نهایت مو‌ها شروع به ریختن می‌کنند.

تأثیر استرس بر بدن و ذهن شما بسیار بیشتر از آنچه که فکر می‌کنید، است.

در این مورد، استرس فیزیکی و احساسی باعث می‌شود تعداد زیادی از موهای در حال رشد، به فاز استراحت بروند. طی چند ماه، موهای مبتلا به طور ناگهانی موقع شانه کردن یا شستن می‌ریزند.
مصرف برخی داروها، سوء تغذیه، جراحی و شوک شدن نیز سبب ایجاد این عارضه می‌شوند.

البته اگر عوامل دیگر دخیل نباشند و عامل ایجاد کننده رفع شود طی یکسال این مشکل رفع می‌شود.

تریکوتیلومانیا (Trichotillomania):

تریکوتیلومانیا به تمایل غیرقابل مقاومت به کندن مو‌ها از سر، ابرو و دیگر مناطق بدن گفته می‌شود.

کندن مو‌ها می‌تواند شیوه‌ای برای کنار آمدن با احساسات منفی یا ناخوشایندی مثل استرس،

اضطراب، تنش، تنهایی، خستگی یا ناامیدی باشد.

استرس و ریزش مو لزوماً دایمی نیستند.

راه‌های رهایی از استرس را انجام دهید، ممکن است رشد موهایتان به حالت عادی برگردد.

اگر موقع شستن یا شانه کردن موهای خود، متوجه ریزش موی ناگهانی یا منطقه‌ای شدید

یا در حالت کلی ریزش موی‌تان غیر عادی به نظر می‌رسد

با پزشک خود در میان بگذارید. ریزش ناگهانی مو ممکن است نشانه بیماری‌ای باشد

که نیاز به درمان دارد. اگر نیاز باشد، دکترتان راه‌های جلوگیری از ریزش مو را هم به شما پیشنهاد می‌دهد.

اگر در ‌‌نهایت تلاش‌تان برای مدیریت استرس موثر واقع نشد، با دکتر خود در مورد روش‌های مدیریت آن صحبت کنید.