موسیقی درمانی برای اختلالات نورولوژیک(NMT)

در این درمان با استفاده از تکنیک هایی که به صورت علمی مورد بررسی قرار گرفته اند،

از طریق موسیقی و ریتم عملکرد مغز به طور مستقیم تحت تاثیر قرار می گیرد.

در این درمان بر اهداف غیرموسیقایی که به طور مستقیم با زندگی روزمره مراجع در ارتباط است

تمرکز می شود و هدف ایجاد تغییرات و گسترش این تغییرات به بیرون از جلسات است.

درحالیکه درمانگر با استفاده از موسیقی بر اهداف غیرموسیقایی تمرکز دارد،

به حوزه های اجتماعی و همچنین هیجانی نیز توجه می کند.

موسیقی درمانی در حوزه اختلالات نورولوژیک مستقیماً بر تاثیرات فیزیکی موسیقی و ریتم بر ارتباطات مغزی تاکید دارد.
NMT بر حوزه های زیر تمرکز دارد:
• انسجام حسی/ sensory integration

مثال: ایجاد تحریکات حسی با استفاده از ریتم های مشخص مبتنی بر سطح برانگیختگی مراجع

• شناخت و کنترل توجه/ Cognition and Attention Control

مثال: ترکیب ابزارهای موسیقی و حرکت با المان های موسیقی مانند ملودی و ریتم برای آموزش توجه

• آغاز کردن کلام و توالی/ Speech Initiation and sequencing

مثال: استفاده از ضربی یک نواخت برای ایجاد انتظار (برای تقویت شروع کلام) و سازمان یافتگی

(برای حفظ توالی کلام) طی صحبت کردن، آواز و سرود خواندن. در این شیوه با استفاده از ریتم و ملودی خاص الگوی کلام، تقویت می شود.

• حرکت و هماهنگی/ Movement and Coordination

مثال: استفاده از ابزارهای موسیقایی ریتمیک برای تقویت حرکت و هماهنگی. از ریتم در این شیوه
برای بهبود سیستم حرکتی استفاده می شود.

ریتم مناطق مختلفی از مغز را در هر دونیمکره به طور همزمان فعال می کند.

از این رو می تواند از آن برای ایجاد ارتباطات جدید مغزی استفاده کرد.

وجه افتراق این درمان، ایجاد گذرگاه هایی است که از طریق شیوه های درمانی دیگر قابل دسترسی نیست.

از آنجایی که NMT با استفاده از موسیقی و ریتم درصدد ایجاد ارتباطات و تحریکات مغزی برای رسیدن به عملکردهای خاصی است،

هدف درمانی آن خود مغز است و نه انسان و از سویی با توجه به چگونگی اثرگذاری آن، درمانی فرایند محور و فشرده است