هوش باطنی(ماورائی)
هوش باطنی(ماورائی)
هوش بر دو گونه است هوش ظاهری که مجموعه عوامل و امکانات ذهنی
برای درک و دریافت و پاسخگویی مناسب به محرکهاست ودر روانشناسی
اصطلاحا هشیاری
(1 (نامیده می شود و آگاهی بر مسایل فیزیکی جهان
پیرامون ما را میسر می سازد.
هوش باطنی(ماورائی)
هوش بر دو گونه است هوش ظاهری که مجموعه عوامل و امکانات ذهنی
برای درک و دریافت و پاسخگویی مناسب به محرکهاست
ودر روانشناسی
اصطلاحا هشیاری (1 (نامیده می شود و آگاهی بر
مسایل فیزیکی جهان
پیرامون ما را میسر می سازد. گونه ی دیگر هوش
باطنی(ماورایی)است
که مراتب نازل آن از دیدگاه دانش فراروانشناسی به ادراکات فوق حسی
(E.S.P) تعبیر می شود یعنی آنچه از افاضات و اشراقات که بدون
دخالت
حواس ظاهر به قلب و ذهن انسان وارد می شود و مقید به زمان و مکان
نیستند. برای رسیدن به مرتبه ی این هشیاری
ماورایی گذر از هشیاری
عادی و بستن دریچه های حواس ضرورت دارد.
به عبارتی رها کردن
این هشیاری معادل بیهوشی است و در
گفتار مولانا آنجا که می گوید:
محرم این هوش جز بیهوش نیست
مر زبان را مشتری جز گوش نیست
بیهوش کسی است که هشیاری ظاهری را رها کرده و از قید آن رسته است
و این عمل سبب محرمیت او و گشایش دریچه های ادراکی مورد نظر است.
