آب درماني(هيدروپاتي)
آب درماني(هيدروپاتي)
فهرست مطالب مقاله
آب درماني(هيدروپاتي) واژه ايست که براي درمان از طريق آب استفاده مي گردد.
از زمانهايي که به ياد مي آيد،هم قبايل بدوي هم ملل متمدن آب را براي درمان بکار مي گرفتند.
حتي حيوانات وحشي واهلي دريافته اند،زماني که بيمار مي شوند،آب بياشامند.مصزف صحيح آب
نه تنها تندرستي ما زا حفظ مي کند، بلکه در صورت از دست رفتن تندرستي يا بروز اختلال
در آن از طريق پاکسازي مواد زايد بدن، آن را باز مي گرداند.
* طبقه بندي آب از نظر درجه حرارت:
1) آب خنك ازدماي بدن(37 درجه) اثر برانگيزنده، خنک کننده و محرک دارد.
 2) آب گرمتر از بدن تقويت کننده، نيروبخش و قدرت آفرين است.
 3) آبي که داغ است آرامش به وجود مي آورد،و دردها را مرتفع مي سازد،
ولي ايجاد خستگي مفرط مي نمايد.
 4) آبي که اندکي از درجه حرارت بدن پايين تر است،يعني آب ولرم (27 تا 32 درجه) يا آب
نه سرد و نه گرم(32 تا 35 درجه) هميشه سود مند است وبراي مصارف عمومي مناسب است.
* چار چوب نظري آب درماني
نظريه اساسي واصول هيدروپاتي را مي توان باجمال به قرار زير تشريح کرد:
نظريه ناخالصي هاي بدن به علت تمام بيماريها است.
درد آواي طبيعت است که به مغز هشدار مي دهد که پناهگاه عضو مورد تهاجم دشمن قرار گرفته است
وبراي دفع ميهمان ناخوانده ياري مي طلبد.
داروهاي شيميايي زهرآگين در چنين مواردي صرفا بيماري را کنترل مي کند، ولي نمي تواند علت را مرتفع سازد.
اين داروها متعاقبا صدمات شديد تري عارض مي کنند.
طبيعت درمان دهنده بزرگي است.
تمهيدات ما بنابراين در گرو همکاري با طبيعت در پاکسازي زوايد از طريق مصرف داخلي وخارجي آب است
که سالمترين،مطمئن ترين و بي آزارترين پاک کننده است.
بدن انسان سالم بيش از 60 درصد آب داردکه درجه حرارت آن 37 درجه سانتيگراد است.
بدن روزانه مقداري آب از طريق پوست،شش ها،اعضاي ادراري و روده ها دفع مي کند و براي
اينکه در تندرستي باقي بماند، بايد مقداري آب خالص را از راه غذا وآشاميدني به بدن برسانيم.
براي آنکه تندرستي را حفظ کنيم، هميشه بايد غريزه طبيعي را به منزله راهنما قرار دهيم.
علت اوليه تمام بيماريها در باقي ماندن مواد مرضي در سيستم است. باکتريها ازاين مواد زائد تغذيه مي کنند.
هيچ گونه باکتري درخون خالص اکسيژن دار و در مکاني که اين مواد زائد يافت نمي شوند، نمي تواند رشد کند.
بيماريهاي مزمن در اثر تجمع اين مواد مرضي در بعضي از مناطق بدن که بنا به دلايلي ضعيف تر از بقيه اعضا
در دفع مواد زائد است،مانند ريه،کبد يا کليه سبب تضعيف بعدي آنها وتخريب عضو گرفتار مي شود.
تمهيدات ما درعلاج بيماري حاد يا مزمن بايد کمک به طبيعت در خروج اين مواد زائد از بدن باشد که عملکرد
اعضا را مختل مي کند واين کارنبايد با سموم يا تزريق مواد بيگانه در سيستم باشد که حالت بيماري
را غامض ترمي سازد، پس آنگاه طبيعت با ناخالصي ها همچون سموم مي ستيزد و
موادي که براي بدن لازم نيست از بدن دفع مي کند.
* ما مي توانيم با آب …
1) هضم خود را بهبود بخشيم.
2) اجابت مزاج خود را فعال سازيم.
3) جريان ادرار را منظم کنيم.
4) پوست را پاک کنيم ومنافذ را براي تعريق باز نگه داريم.
5) تعريق را کم کنيم، وقتي که فزون تر از اندازه باشد.
6) خواب طبيعي . سالم داشته باشيم.
7) درجه حرارت را به هنگام تب کم کنيم.
8) درجه حرارت را در شرايط زير طبيعي و لرز فزون بخشيم.
9) جريان خون را تسريع نمائيم.
10) التهاب واحتقان در هر جاي بدن را کاهش دهيم.
11) از چرکي شدن هر قسمت ملتهب جلوگيري کنيم.
12) در هنگام بيماري تشنگي را مرتفع سازيم.
13) تمام ضايعات از قبيل زخم، بريدگي، سقوط، شکستگي ها،سوختگي ها وغيره را ترميم کنيم.
14) درد را به شيوه اي طبيعي بدون تقبل خطر آثار ناگوار شايع داروهاي سمي آرام کنيم.
15) به طبيعت در ريشه کن ساختن ناخالصي ها،سموم وغيره از بدن کمک برسانيم.
16) آسيبهاي کبد،يرقان،سنگ صفرا،يبوست،قولنج،کهير،چاقي،بيماري هاي تحليل برنده را شفا بخشيم.
17) اختلال در آشاميدن ،تپش قلب،روماتيسم،نقرس،ضعف جنسي وغيره را بهبود نماييم.
18) بيماريهايي ار قبيل گال، کورک و دمل ، کيست سرطان،زخم هاي خورنده،خنازير،لويوس،
سل،جذام وغيره را التيام دهيم.
19) افراد ضعيف و خسته را مراقبت کنيم و آنها را با طراوت و سرپا نگهداريم.
* احتياط
آب هاي خنک تر را براي مدت كوتاهتري بايد بکار برد. وقتي که بدن خشک مي شود،نبايد آب سرد را به مصرف داخلي رساند. درکم خوني ها،درجه حرارت پايين،سيانوز و در خلال عادات ماهانه در افراد حساس ،آب در ماني توصيه نمي شود.
آب گرم را نبايد در افراد ناتوان که احساس کوفتگي مي کنند،يا مستعد غش وضعف هستند،
يا آنهايي که مستعد گرمازدگي مي باشندويا درسکته به مصارف داخلي وخارجي بدن رساند.
آب ولرم نه سرد ونه گرم دردرمان اغلب بيماريها موثر است به شرط آنکه توسط پزشکي مجرب آب
درمانگرنسخه شده باشد. آب داراي مواد معدني اوليه و ناخالصي يا آغشته به راديوم و غيره را نبايد
براي مصارف آشاميدني بکار گرفت.
* آثار آب درماني
1) تا زماني که آب سرد مورد مصرف قرار مي گيرد، فعاليت عضو تقليل مي يابد و پس از قطع مصرف آب قسمتهايي از بدن به حالت طبيعي برمي گردند وبراي مدتي درجه حرارت از حد فعاليت بالاتر قرار مي گيرد.
پس از اين مصارف بايد قسمتهايي از بدن را ماساژ داد تا گردش خون تسريع شود کمپرس کيسه
يخ يا آب سرد در سر از احتقان وهجوم خون در سر جلوگيري مي کند که در برطرف ساختن سردرد
ودردهاي عصبي موثر است.
اگر زير بغل گذاشته شود، به مثابه ضد احتقان براي تمام بازو خواهد بود.
اگر در خم آرنج قرار داده شود،درجه حرارت دست را پايين مي آورد.
اگر درقسمت بالاي پا گذاشته شود،ساق را در زير زانو نيرو مي دهد .
اگر روي زانو وپاشنه پا نهاده شود،اثر ضد احتقان پا خواهد داشت.
2) نوشيدن آب سرد وتنقيه با آب سرد، درجه حرارت را دربيماريهاي تب زا فرو مي اندازد،
آب سرد اگربراي سر وکف پا بکار روددرجه حرارت عمومي را درتبها پائين مي آورد.گذاشتن
لته آغشته به آب سرد و مرطوب روي شکم سبب فرو افتادن درجه حرارت به هنگام تب مي گردد.
3) كاربرد آب داغ
فعاليت حياتي را تحريک مي کند،ولي موجب رخوت واکنش هاي بعدي مي شود پس از کاربرد با آب داغ،
قسمتهايي ازبدن را بايد با آب سرد مواجه کرد وبا مالش ايجاد گرما کرد. تحريک با آب داغ التهاب چشمها
را برطرف مي سازدوسبب مي شود که دردهاي قولنج شکم،اسپاسم،کرامپ،
درد وغيره در هر بخش از بدن ساکت شود. تنقيه با آب گرم به روده ها قوام مي بخشد و يبوست را برطرف مي کند ولي خستگي مفرط را سبب مي شود.استعمال آب داغ در پوست يجاد اتساع سرخرگها وسياهرگها و
مجاري لنفاوي مي کند.
حمام کامل آب داغ حملات آسم را بهبود مي بخشد. ابتدا دستگاه مرکزي را تحريک و سپس به رخوت مي اندازد،
لذا بيمار ابتدا احساس برانگيختگي خواهد کرد، سپس کوفتگي.
گذاشتن موقت بطري آب داغ روي پوست موجب بالا بردن گرماي بافت مي شود.
بطري آب داغ کاربردهاي موثري دارد، ازجمله زماني که اعضاي انتهايي يدن سرد شده باشند.
4) کاربرد متناوب آب داغ وسرد در پوست بسيار سودمند است.
دراين برنامه مصرف آب سرد همواره آخر کار انجام مي شود. دماي پوست ابتدا به طور قابل ملاحظه اي نسبت
به درجه حرارت طبيعي افزايش پيدا مي کند وپس ازآن از طريق آب سرد پائين مي آيد.
اين مصارف بدفعات با شروع آب گرم و درآخربا آب سرد است که با انواع ورزش ها مثل دمبل زدن ،
قدم زدن سريع ويا درافراد ناتوان با ماساژ بدن دنبال مي شود. اين شيوه ها همواره قدرت تغذيه را بدون
بروز هر نوع اختلال بهبود مي بخشد.
5) کاربرد آب ولرم يا نه سرد ونه گرم، همواره آثار نيکوبخشي دارد وبراي کودکان، مردان جوان،
زنان ظريف وافراد حساس مناسب است.
* مزاياي آب درماني
1) درمان با آب در بيماريهاي انسان بسيار ساده وطبيعي است.
2) روش درمان زياد دشوار نيست.
3) کاملا بي ضرر است وآثار بدي بر جا نمي گذارد.
4) آثار مسموميت به همراه ندارد و نيازي به داروهاي سمي نيست.
5) ارزانترين وسيله است و درهمه جا براحتي بدست مي آيد.
6) هضم را بهبود مي بخشدويبوست را که منشاء بروز اغلب بيماريهاست برطرف مي کند.
7) خواب طبيعي را برقرار مي سازد ومغز وبدن را تقويت مي بخشد.
8) بي درد است ودرد را بسهولت تسکين مي دهد.
9) درمان آن اساسي وريشه اي است.
* قواعد کلي براي آب درماني
1) بدن بيمار بويژه را پاها را نبايد به مقدارکافي گرم نگه داشت و چنانچه احساس لرز نمايد،
از طريق مالش با حوله داغ، ورزش و جرياني ازآب گرم در پا او را گرم نمود.
2) مناسب ترين زمان پيش از اوقات صبحگاهي وقبل ازرفتن به بستر خواب است.
بيمار نبايد پيش يا بلافاصله پس از هر غذا يا فعاليت يا وقتي که اطاقش سرد است، درمان شود.
3) پس از جريان هواي گرم، بايد کشاله ران را شستشو داد يا دوش گرفت يا با اسفنج بدن را مرطوب ساخت .
پاشيدن آب بر بدن يا شستشو با آب سرد ازسرما خوردگي جلوگيري مي كند و پس از مصرف آب سرد
بايد احتياط كرد كه گرما از طريق ورزش حاصل گردد،ولي اگر بيمار ناتوان است ،حمام آفتاب ،
مالش با استفاده از كمپرس آب داغ ،حمام بخار،پوشش وغيره در اطاق گرم (حداقل 20 درجه) ضرورت پيدا مي كند.
4) يك قاشق چايخوري آب تازه يا ولرم در صورتي كه بيمارآب بطلبد،در حلقوم او مي ريزند،
ولي نبايد مقادير زيادي آب داد.
5) از تمام مواد مضعف يا محرك اعصاب مانند چاي، قهوه،ليكور، تنباكو حشيش وترياك بايد پرهيز كرد.
در موارد شديد از گوشت و ادويه بايد پرهيز كرد.شير،ميوه،قرص كامل نان را وقتي كه به بيمار
احساس اشتها دست داد ويا درحالات ديگر بايد به بيمار رساند.
هر گاه كه بيمار احساس تشنگي نمود بايد آب نارگيل،شربت،آب ميوه وآب خالص به وي نوشاند.
مواد بسيار داغ يا سرد نبايد داده شود. از تجويزآب گازدار درخلال درمان بايد بر حذر بود.
6) اطاق بيمار بايد آرام وتهويه هواي آن مناسب باشد.
7) حمام آب نه سرد ونه گرم ومالش دادن بيمار زماني توصيه مي شود كه بيمار نتواند فعاليت كند يا براي كسب گرماي آفتاب بيرون قدم بزند.
8) اشخاص حساس وناتوان وكودكان را نبايد با شدت معالجه كرد.اگر آنها آب سرد را تحمل نمي نمايند،
آب گرم يا ولرم را بايد بكاربرد.ولي بايد آنها بتدريج با آب سرد عادت كنند واين امر مي تواند براي پائين
افتادن درجه حرارت بدن ، مرحله به مرحله براي حصول به نتايج موفقيت آميزتر موثرافتد.
9) اگر بيمار احساس سرما ولرز كرد، آب سرد نبايد بكار برد. بايد او را بوسيله حوله ماساژ دا د
يا او را به ورزش ويا حركات سريع دستها و ساير قسمتهاي بدن يا قدم زدنهاي تند يا جريان آب گرم وغيره وا داشت.
مصرف آب سرد را نبايد زياد تكرار كرد و بايد فواصل زماني كافي براي بروز واكنش در بدن برقرار كرد.
10) خاطر بايد آسوده و راحت باشد.
11) درمان بيماريهاي مزمن بايد مطابق با دوره زماني بيماري و به اندازه كافي تداوم پيدا كند.
12) حتي پس از معالجه، از عواملي كه احتمال عود بيماري را افزايش دهد،بايد اجتناب نمود.
13) تمام حوله ها، پتوها، ملحفه ها وغيره را بايد شستشو در آفتاب پهن كرد.
14) بهترين جنس ملحفه مرطوب ابريشم خام است. چنين محصولي چندان گران نيست
و زماني كه نتوان ملحفه هاي سرد و زبر را بكار برد، از آن مي توان استفاده كرد.
مواد بافتني نرم آب را بهتر مي كشد وبايد آن را بدقت دور بدن پيچاند. لازم است دو ملحفه
در دسترس داشت كه يكي در نوبت شستشو و ديگري در نوبت كار باشد.
استعمال ملحفه ها ممكن است آنها را آلوده سازد وبايدآن را درآب نيمگرم يا آب و صابون كه از جوزهاي گياهي بدست مي آيد شستشو داد وسپس با آب سرد آب كشيد ودرآفتاب پهن كرد كه خشك شود.
15) پتوها را بايد تكاند و در آفتاب و در معرض هوا نوبت به نوبت قرار داد.آنها را نيز بايد شستشو داد.
