مراقبه واستراحت

جنک اعصاب در محیط های کاری مدرن اغلب به این معناست

که مردم آن قدر سرگرم برخورد با خواسته هایی هستند

که مجبورد برای پاسخ به آنها در ساعات بیداری خود دوندگی و فعالیت بسیاری داشته باشند.

این غالبا بدان معناست که آنها نه تنها واکنش های احساسی خود راکاهش می دهند

و دگیر از چیزهای ساده روزمره لذت نمی برند، بلکه سلامت روحی و روانی و جسمی خود را به خطر می اندازند.

مطالب بسیاری درباره برطرف کردن اضطراب و تشویش نوشته شده و کتابهای زیادی بر این موضع تاکید کرده اند ،

که باید در طول روز زمانی را برای استراحت ذهن، روح و جسم اختصاص داد.

با اختصاص دادن این وقت، شخص از بهره بری بیشتری برخوردار می شود،

چون مغز به سادگی نمی تواند فعالیت شدید را برای مدتی طولانی تحمل کند و باز هم کارآمد باقی بماند.

نویسنده ای به نام رزی در کتاب قانون بیست دقیقه را تنظیم کرده

و این قانون بر اساس تئوری ریتم اولترادیان است.

این ریتم ها ریتمهای زیستی هستند که بدن در طول هر روز از طریق آنها کار می کند

و کمی شبیه منحنی های هذلولی شکل انرژی،

که هر نود تا صد و بیست دقیقه یا بیشتر تکرار می شوند، می باشند.

طبیعتا بهتر است فقط در زمانهایی که در اوج توان کاری هستیم به این فعالیت بپردازیم.

ولی این ممکن نیست. به هر حال تغیین زمانهای تنفس در بین کار باعث می شود

از کم کاری ذهن و بدن جلوگیری شود.

استراحت پس از هر نود دقیقه بالاترین بهره وری را به وجود می آورد و از بروز تنش می کاهد.

رزی لگوی نود دقیقه دقیقه کار و بعد بیست دقیقه تنفس را توصیه و در واقع تجویز می کند.

چون این بهترین شکل استراحت جسمی و روانی است

و همچنین آمادگی خوبی است برای بازگشت به مطلوبترین فرآیندذهنی.

پس از بیست دقیقه استراحت شما مسائل را از انو می بینید و برخورد با آنها برایتان سریعتر و موثرتر است.

متاسفانه ضرورتهای کاری شغلی ، ارتباطات فردی و بالارفتن تعداد افرادی که دارای شغل آزاد هستند باعث شده

که مردم هرچه بیشتر ترحیج دهند اوقات تنفس خود را سر میز کاربگذرانند یا به طور کلی آن را فراموش کنند.

مواظب ساعت بیولوژیک خود در موقع کار باشید و سعی کنید هر نود دقیقه تنفس داشته باشید.