موسیقی و تأثیر آن بر روی جسم و روان:

زوال عقل ( آلزایمر )

بحث پیرامون فعالیت های موسیقایی و تأثیر آن بسیار گسترده است. نظریات و شواهد زیادی وجود دارد

که حاکی از این است که این نوع فعالیت بسیار سود مند ارزیابی می شود. اما واقعا علم چه شواهد

قطعی و اثبات شده ای در این زمینه دارد.

آنچه واضح است این است که، علم به صورت یقین می تواند بیان کند که فعالیت های موسیقایی،

باعث جلوگیری از زوال عقل که می تواند انواع مختلفی داشته باشد شود. دانشمندان متفق القول هستند

که هر فردی در هر سن و سالی که باشد، با آموختن موسیقی می تواند در حد زیادی از زوال عقل جلوگیری کند. این مورد در باره ی آموختن زبان دوم نیز صدق پیدا می کند.
داشمندان نشان داده اند که با این گونه فعالیت ها، تمرکز نورون های مغزی در قسمت هایی از مغز زیاد شده

و آن بخش دارای توانایی بالا تری می شود که با مقایسه با همتایان دیگر، که دارای چنین

مهارت هایی نیستند، به صورت معنا داری متفاوت هستند.
چندی پیس پرفسور الیور ساکس با تحقیقاتی که در این زمینه انجام داده بود چنین بیان داشت

که فعالیت های موسیقایی در حد زیادی مانع از زوال عقل می شود. این تحقیقات گسترش زیادی پیدا

کرد تا علم به صورت کامل به این امر وقوف پیدا کرد.
نکته مهم در فعالیت های موسیقایی ترکیبی بودن آن است که این فعالیت را از دیگر فعالیت ها متمایز می کند.

هر فردی که در حال انجام فعالیت های موسیقایی است باید بتواند

مهارت های مختلف خود را بکار بگیرد که عبارتند از:

1- مهارت های شنیداری
2- حرکات ظریف
3- مهارت دیداری
4- مهارت های تقلیدی
5- تطابق چشم و دست
6- مهارت های گفتاری ( خواندن یک ترانه با آهنگ )
7- حس لامسه
8- ترکیب حواس مختلف که به یکپارچگی حسی معروف است و…
موارد فوق، تعدادی از فعالیت های مغزی است که در اثر نواختن یک قطعه موسیقی اتفاق می افتد.
با تکرار این فعالیت ها، تمرکز نورون ها در قسمت های مختلف مغز افزایش میآبد و این افزایش نورون ها

باعث می شود که آن قسمت ها در صورت بروز زوال عقل کم ترین آسیب را ببینند.