چند توصیه برای افزایش میزان اتکاء به نفس

در تمام عالم هستی هیچ انسانی وجود ندارد که دقیقاً به من شباهت داشته باشد!

من خودم هستم! و هر آنچه که هستم کاملاً منحصر به فرد و یگانه است.

من مسئول کارهای خودم هستم و هر آنچه بدان نیاز داشته باشم، اکنون و در اینجا با خود همراه دارم،

تا بتوانم از یک زندگی بسیار خوب و کامل و رضایت بخش بهره مند باشم!
من این توانایی را دارم که بهترین جنبه های وجود خود را آشکار سازم و می توانم در دوست داشتن و ابراز علاقه ،

حق انتخاب داشته باشم و انسانی کاردان و ماهر باشم و بالاخره هدف و معنایی در زندگی ام و نیز نظمی دقیق در عالم هستی بیابم!
من می توانم با انتخابی که انجام می دهم، خود را پرورش دهم،

رشد کنم و در کمال سازش و هماهنگی با خود، دیگران و خداوند مهربان زندگی کنم.

من به راستی مستحق این هستم که در اینجا و هم اینک،

کاملاً مورد تأیید و عشق و محبت دیگران قرار بگیرم و به گونه ای باشم که هم اینک هستم!
من خودم را دوست می دارم، خود را تأیید می کنم،

خود را آن گونه که هستم می پذیرم و از همین امروز تصمیم دارم که از زندگی کامل و رضایت بخش بهره مند گردم!

میزان احترام و اتکاء به نفسی که یک انسان از خود آشکار می سازد بر تمام آنچه بیان می دارد،

می اندیشد و انجام می دهد تأثیر می نهد. چنین شخصی که از اعتماد به نفس

بالایی برخوردار است از زندگی کمال استفاده و لذت را می برد.
این صفت باطنی دارای دو جنبه ی مکمل هم می باشد:

از یکسو برخورداری از نوعی درک و بینش از لیاقت و کاردانی و مهارت های شخصی ؛

از سوی دیگر برخورداری از این اعتقاد راسخ درونی که به عنوان یک فرد، از شأن و مرتبه و ارزشی واقعی بهره مند است.
داشتن احترام و اتکاء به نفس، و نیز دانستن لیاقت باطنی بدین معناست که آدمی

بتواند خود را لایق بسیاری از کارها، و نیز سزاوار دریافت احترام از سوی دیگران بداند.

هر قدر انسانی بیشتر برای خود احترام قائل شود و ارزش قابلیت های باطنی خود را بداند

بیشتر می تواند در محیط کاری خود، از خلاقیتی جان بخش و شورانگیز استفاده کند

و به همان اندازه بیشتر قادر شود در روابط بشری اش با دیگران، از حالتی مثبت گرایانه بهره مند گردد.

این موجب می شود که همین شخص، احترام و ادب بیشتری نیز نسبت به دیگران داشته باشد،

و کمتر احساس کند که بنا به هر دلیلی، در معرض تهدید دیگران قرار گرفته است

و از امکاناتی که به وی اجازه خواهد داد در شادمانی و سعادت زندگی کند، بیشتر بهره مند خواهد گشت.

? پرورش احترام و اتکاء به نفس بسیار ضروری است زیرا:

آن چه را ذهن بدان توجه نشان می دهد. به همان اندازه نیز در نظر ارزشمند می پندارد

و آنچه را که ذهن در نظر ارزشمند نمی پندارد، در گوشه ای رها خواهد ساخت.

آنچه را که ذهن پیوسته آن را ارزشمند در نظر داشته باشد،

همان را باور می کند و آن را بسیار جدی می گیرد و در نهایت به انجام دادن آن مبادرت خواهد ورزید.

? پرورش احترام به نفس در یک فرد بالغ

افراد بزرگسالی که به هر دلیل شرایط لازم را برای پرورش و شکوفایی چنین احساسی در دوران کودکی پیدا نکرده اند

تنها خود می توانند تصمیم بگیرند که تغییر و تحولاتی در زندگی خود پدید بیاورند یا نه…

این وضعیت از طریق سپری کردن چندین مرحله مهم انجام می گیرد:

? آگاهی یافتن از مشکل اصلی

نخستین کاری که می توان برای پرورش احترام و اتکاء به نفس خود انجام داد این است که از این کمبود،

آگاهی پیدا کنیم و سعی نماییم این کمبودی را که زندگی ما را مختل ساخته است جبران کنیم.

? تغییر دادن روش برقراری ارتباط درونی و خارجی

ارتباط درونی
پیام هایی که از سوی والدین یا تمام کسانی که در اطراف محیط زیست ما حضور دارند

و در طول رشد و پرورش ما دریافت می شود . در واقع این نوعی برقراری ارتباط درونی است :

وعی دیالوگ درونی و باطنی که گاه پایان ناپذیر است و می تواند بر تمام زندگی ، عواطف ،

احساسات و اعمال و کردار ما تأثیر بگذارد.

این امکان هست که انسان بتواند از دیالوگ های باطنی خود، به صورت خود آگاهانه آگاهی پیدا کند

و دیالوگ های منفی گرایانه باطنی خود را بشناسد و به تغییر دادن تدریجی این نوع دیالوگ های باطنی اقدام کند.

و پیام های مثبت گرایانه و امید بخش را جایگزین آنها سازد و آنها ( دیالوگ های مثبت) را با خود تکرار کند

پس از چندی احترام و اتکاء به نفس در شخص به شدت افزایش پیدا می کند.

برقراری ارتباط بیرونی

چنانچه خود درونی ما، پیوسته ما را محکوم کند و بی وقفه، زبان به ملامت و شکایت از ما بگشاید،

محتوای ارتباط ما با دیگران بازتابی از همین اوضاع درونی خواهد بود.

بدینسان هنگامی که دیالوگ باطنی تغییر می یابد و یک رشته پیام های تشویق آمیز برای خود صادر می کنیم

به میزان احترام و اتکاء به نفس ما افزوده خواهد شد

و طبعاً به همان اندازه نیز برقراری ارتباط با دیگران رضایتمندانه تر، راحت تر و ساده تر خواهد بود.

? تنظیم و ترمیم افکار عجیب و غیر منطقی

دکتر دیوید پورتر طی تحقیقاتی که انجام داده به این نتیجه رسیده است که دست کم ده شیوه نادرست تفکر وجود دارد

که می تواند وضعیت روحی شخص را بیش از پیش به مخاطره اندازد.

بسیار مهم و ضروری است که این اشکال نادرست در روند تفکر را شناسایی کنیم

تا بتوانیم با سهولت بیشتری آنها را از ذهن خود بیرون کنیم:

* به صورت مطلق اندیشیدن (همه چیز یا هیچ چیز)

در اکثر شرایط زندگی هیچ چیز کاملاً مطلقی وجود ندارد بدین ترتیب هنگامی که شخص می گوید

«من آدمی ناشی و بی لیاقت هستم» باید دریافت این شخص در اشتباه کامل به سر می برد،

لیکن از شدت تکرار این گونه جملات نادرست، موفق می شود بر شدت کمبود اتکاء به نفس خود بیفزاید.

شاید جمله ای بدین شکل، مناسبتر و صحیح تر باشد« امروز خیلی ناشی و بی لیاقت شده ام…»

که البته این شامل همه ی کارهای دیگر نمی شود.

* کلی گرایی

«من هرگز در عمرم شانس نداشته ام !» بیان این نوع جملات کلی که ناگهان بدون در نظر گرفتن واقعیت،

همه چیز را در مجموعه ای منفی و ناخوشایند و ناراحت کننده، در بر می گیرد،

به کاهش اتکاء به نفس فرد کمک می کند.
* نفوذ تصاویر منفی در تصاویر مثبت

مشاهده ی چیزهای منفی، و فراموش کردن جنبه های مثبت،

کاری است که اکثر مردم این دنیا به انجام دادن آن مبادرت می ورزند.
* ندیدن جنبه های مثبت در وجود خویشتن

* نتیجه گیری شتابزده

پیشگویی اوضاع و اعلام عدم موفقیت آنها، بدین معناست که شما دقیقاً در شرایطی قرار خواهید گرفت

که اوضاع اساساً به خوبی پیش نرود و همان طور که خودتان بیان داشته اید، همه کارها خراب از آب درآید…

این شیوه های تفکر بر روی احساسات، لیاقت و کاردانی و مهارت شخصی و در نتیجه احترام به نفس تأثیر می گذارد.

* «مبالغه» یا برعکس « کمتر نشان دادن اوضاع»

در اینجا ما به جزئیات کوچک اهمیت مبالغه آمیزی می دهیم و باعث کاهش اعتماد به نفس در خود می شویم.

*استدلال کردن بر پایه ی احساسات
* باید – لازم است – حتماً بایستی

عقیده ای که اغلب در ذهن برخی از انسان ها وجود دارد این است که باید حتماً برخی از کارها را انجام دهند

و یا یک رشته حالات مشخص را در وجود خود آشکار سازند. عبارات «باید» ،

«لازم است» پیام هایی هستند که شخص در دوران کودکی دریافت کرده است

و از هیچ نوع ارزش معتبری در زندگی فعلی آن شخص برخوردار نمی باشد.

* برچسب زدن

«من خیلی کودن هستم» گفتن این گونه جملات، به احترام و اتکاء به نفس شخص، لطمه وارد می آورد.

* سرزنش

ملامت کردن خود یا دیگران، هرگز هیچ نوع مشکلی را حل نمی کند.

? پذیرفتن مسئولیت های زندگی خویش

هر انسانی باید این واقعیت را به خوبی دریابد که هیچ موجودی از راه نخواهد رسید تا مسئولیت های زندگی انسانی دیگر را در دست گیرد!

در واقع هر انسانی، به طور فردی و جداگانه، مسئول زندگی خود، و آن چه بدان مبدّل می گردد، است.

در نتیجه پذیرفتن مسئولیت زندگی خود، بدین معناست که سه سؤال اساسی از خود بپرسید

و سعی در یافتن پاسخ هایی برای آنها باشید.
1- من چه چیزی برای خود می خواهم؟

شما باید با وضوح هر چه تمام تر، آن چه را که برای خود می خواهید ذر ذهن و قلبتان مشخص کنید

و در برابر مشکلات زندگی ایستادگی کنید و بر میزان اعتماد به نفسی

که می توانید به خود داشته باشید، بیفزایید.
2- از دیگران چه انتظاری دارم؟

درخواستی واضح و روشن، همواره پاسخی واضح و روشن به همراه خواهد داشت.
3- باید از چه کارهایی اجتناب کنم؟

این پرسش بسیار اساسی است. رهاکردن برخی از خواسته ها برای پیشروی به جلو،

اغلب می تواند احساس اندوه و غصه، و نیز حالت رکود را در فرد کاهش دهد و شخص دیگر خود را در بن بستی اجتناب ناپذیر مشاهده نکند.

? پرورش دادن حس شفقت و رحم

هر قدر بیشتر بتوانیم شفقت و رحم را در وجود خودمان پروش دهیم،

بیشتر قادر خواهیم بود، بر میزان ارزشی که در باطن برای خود تأمل هستیم بیفزایم.
شما نخست باید خودتان را دوست داشته باشید تا به دیگران عشق بورزید.

در واقع آن احساس امنیت و آرامش درونی ای که مخصوص کسانی است که می دانند مورد عشق و علاقه ی دیگران هستند

و خود را به عنوان انسان هایی کاردان و ماهر و قابل می دانند، اجازه می دهد که نسبت به دیگران،

بسیار دل رحم و مهربان و با محبت باشند و در غم و رنج و ناراحتی دیگران خود را سهیم بدانند.

? ارج نهادن به اعتقادات باطنی خود

ارج نهادن به عقاید و اعتقادات باطنی (که همواره رو به تکاملی و رشد است)،

به معنای ابراز توجه به ارزش های و اعتقادات و آرمان های خود در زندگی روزمره و بهبود بخشیدن به رفتار ظاهری خود در جامعه است.

در واقع، این بدان معناست که انسان بتواند در شرافت و راستی

و درستی کامل به زندگی بپردازد و در نتیجه پیوسته بر اتکاء به نفس خویش بیفزاید.

تأثیر احترام و اتکاء به نفس مناسب

1- چنین شخصی خود را به عنوان موجودی که در حال تکامل است در نظر می گیرد.

این شخص از آن چه هست، و از کمبودها و نقایص و اشتباهاتش، ناراحت نمی شود و هیچ نوع خجالتی احساس نمی کند.
2- او سعی می کند خود را بیش از پیش بشناسد و تکامل پیدا کند و با رفتاری مفید و کارساز با دیگران ارتباط برقرار کند.

3- او قبول می کند اعتقاداتش را دوباره مورد بررسی قرار دهد و آنها را زیر سؤال بگیرد و همزمان،

برای آنها احترام لازم را قائل شود و به عقاید و باورهای دیگران نیز احترام نهد.

4- او مایل است با دیگران وارد ارتباط شود و بیاموزد که چگونه به شناختن دیگران قادر گردد.

5- او دارای اهداف مشخصی برای زندگی خود می باشد و همه گونه اطلاعات و کمک هایی

را که برایش مفید و پرفایده است می یابد تا به اهداف خود دست پیدا کند.
6- او در می یابد چگونه میان وقایع و اتفاقات، تعبیر و تفسیر آنها و نیز احساسات

و عواطفی که در این بین تجربه می کند تفاوتی قائل شود و مسئولیت آنها را بپذیرد.

7- او می تواند در لحظه ی حاضر زندگی کند بدون آنکه معنای اصلی زندگیش را (به صورت کلی) از یاد ببرد.

8- او به ارزش های آنهایی که وی را در مسیرش هدایت و راهنمایی می کنند واقف است.

چنین شخصی با خود و دنیای اطرافش در هماهنگی کامل به سر می برد.

تمام مشکلات زندگی دقیقاً به میزان بالا و یا کم بودن احترام و اتکاء به نفس بستگی دارد.

* اظهارات تأکیدآمیز

این اظهارات ابزار و وسایلی بسیار مناسب برای ذهن ما به شمار می رود.

اظهارات تأکید آمیز شیوه ای عملی و بسیار ساده برای تغییر دادن پیام هایی قدیمی است که ما دیگر نیازی به آنها نداریم.
? این جملات شبیه به اندیشه ای مثبت یا فکری که ما می توانیم ذهنمان را آگاهانه بدان متمرکز سازیم می باشد

هنگامی که می خواهیم مراحل تغییر و تحول را در وجودمان آغاز کنیم

و بر میزان اتکاء به نفس مان اضافه کنیم لازم است دو نکته را عمیقاً و قلباً بپذیریم:

1- این خود ما هستیم که اندیشه هایی را که در وجودمان هست، خلق می کنیم، و این ما هستیم که مسئول آنها می باشیم.

2- زندگی همواره رو به رشد و تکامل است .

پایه و اساس کاربرد اظهارات تأکید آمیز به شکل زیر است:

اعتقادی که انسان نسبت به خود پیدا می کند ? عادت ? اندیشه

چگونه می توان اظهارات تأکید آمیز خلق کرد؟
1- اظهارات تأکید آمیز باید در زمان حال بیان شود.

2- استفاده از ضمیر شخصی «من» بسیار مهم است.

3- این اظهارات باید همواره جنبه ای مثبت و سازنده داشته باشد.

4- اظهارات تأکید آمیز، زمانی از قدرت و تأثیر بیشتری برخوردار هستند

که شما آن را به صورت جمله ای کوتاه و واضح و روشن بیان کرده باشید.

5- این جمله باید معنایی دقیق برای شخصی که آن را بیان می کند داشته باشد.

6- این اظهارات باید با واقعیت هایی که شخص بازگو کننده را در بر گرفته است، مطابقت و نزدیکی داشته باشد؛

و همچنین جمله با روند فکری و اعتقادی بازگو کننده هماهنگی کامل داشته باشد.

7- این اظهارات باید کاملاً مشخص و دقیق باشد. جملات بیش از حد کلی، عمومی و مبهم به سختی مورد توجه قرار می گیرد.
8- جملات مورد نظر باید اغلب در طول روز به مدت سه ماه تکرار شوند.

به وسیله «تکرار» پیام از سطح ضمیر خودآگاه به ضمیر ناخودآگاه منتقل می شود.

برای تکرار این جملات دو زمان بسیار مناسب است:

لحظاتی پس از بیدار شدن از خواب و لحظات پیش از آنکه خواب شما را برباید.

در چنین لحظاتی جملات سریعتر و مستقیم تر به ضمیر ناخودآگاه راه خواهد یافت.

* چگونه از یک جمله تأکید امیز استفاده کنید:

1- یکی از بخش های مختلف زندگی تان را که مایلید روی آن کار کنید انتخاب نمایید

( روابط اجتماعی، محیط کار، عشق ، برخورد با فرزند )

2- تصمیم بگیرید که میل دارید شاهد بروز چه چیزهایی در این بُـعد از زندگی تان بشوید.

3- جمله ای ساده بیان کنید که بتواند از هدف مورد نظرتان سخن بگوید.
4- اجازه دهید که ذهنتان به این جمله ی تأکید آمیز عادت کند.

5- این جمله را در هنگام بیدار شدن و خوابیدن تکرار کنید:.
6- صبور باشید و دست از مداومت در کارتان بر ندارید.

* جملاتی برای نمونه:
«من خود را دوست دارم»،

«من موجودی فعال و مهربان و کاردان هستم»
«من صمیمی ترین دوست برای خود هستم»

«من همانم که هستم و خیلی هم راحتم»
*چگونه می توان فهمید که این اظهارات مؤثر و مفید واقع شده اند؟

هنگامی که به هدفی که در هنگام بیان جمله ای تأکید آمیز به دنبال آن بوده ایم دست پیدا کنیم و یا آن را حس کنیم،

این بدان معناست که جمله تأکید آمیز مؤثر و مفید بوده است.