گیاه زنجبیل (سرماخوردگی ،سرفه،تب)
نام گياه: زنجبيل
گیاه زنجبیل (سرماخوردگی ،سرفه،تب) نام لاتين زنجبيل (Elecampane)
از کلمه لاتين کامپانا (Campana)، به معني «کشور» گرفته شده است.
مي‌گويند نام هلنيوم نيز از نام هلن، همسر زيباي منلوس (در افسانه يونان)، گرفته شده است.
چون پاريس (فرزند پريام در افسانه يونان) او را او هنگام چيدن زنجبيل اسير كرد.
رومي‌ها، يوناني‌ها و سلتي‌هاي اوليه براي رفع عوارض پرخوري از گياه زنجبیل استفاده مي‌كردند.
بخش‌هاي مورد استفاده ی زنجبیل : ريشه، گل
ويژگي‌های زنجبیل : دگرگون‌ساز، مسكن، کرم کش، ضد باکتري، ضد قارچ، ضدعفوني کننده،
ضد تشنج، ضد سرفه، معطر، منقبض كننده، ضد نفخ، مسهل صفرا، عرق‌آور، تقويت كننده
دستگاه گوارش، ادرارآور، خلط‌آور، جواني‌بخش، محرک، تقويت كننده معده، تقويت كننده
كاربرد داخلي زنجبیل : آسم، برونشيت، سرماخوردگي قفسه سينه، سرفه، ديفتري،
آمفيزم، فرسودگي، تب، تب يونجه، انگل، ذات‌الريه، مشکلات تنفسي، سل، خس خس سينه، سياه‌سرفه، کرم
نحوه کاربرد داخلي زنجبیل : چاي، تنتور، کپسول، شربت، قرص‌هاي لوزي شکل
اين گياه از توليد بلغم ناشي از گوارش ضعيف جلوگيري مي‌کند. در طب شرقي، از گل‌هاي
گياه زنجبیل براي درمان آسم، برونشيت و بالا بودن بلغم استفاده مي‌شود. زنجبيل حاوي
آلانتولاکتون است که به دفع انگل‌هاي روده، مثل کرمک‌ها، کمک مي‌کند.
كاربرد موضعي زنجبیل : لکه، جرب
نحوه کاربرد موضعي زنجبیل : مي‌توان با ريشه و برگ گياه زنجبیل پوست را
شستشو داد و تميز کرد تا لکه‌هاي آن از بين رفته و ترک نخورد.
كاربرد زنجبیل در آشپزي: از ريشه‌هاي اين گياه مي‌توان آب‌نبات درست کرد.
همچنين از آن‌ها براي خوش طعم کردن شيريني جات استفاده مي‌شود.
ريشه گياه زنجبیل را نيز مي‌توان به عنوان سبزيجات طبخ کرد.
از گياه زنجبیل در تهيه شراب و ليکور استفاده مي‌شود.
طبع زنجبیل : تلخ، تند، گرم، خشک
ترکيبات شيميايي زنجبیل : اينولين، لعاب، روغن اساسي
(آزولين)، لاکتون‌ها، آلانتولاکتون، کافور، استرول‌ها، سسکيترپين‌ها.
