نام گياه: علف خنازير

  گیاه علف خنازير(روماتیسم،آرتروز،یبوست،جوش صورت و پوست) . نام علمي اسکروفولاريا

از کلمه باستاني اسکروفولا، به معني «گواتر و سل غدد لنفاوي»،

گرفته شده است. به علت اين که قسمت‌هاي برآمده موجود در ريشه علف خنازير شبيه

غدد لنفاوي گردن در اثر سل است، از گياه علف خنازیر  براي درمان آبسه، تومور،

جراحت و بيماري‌هاي پوستي استفاده مي‌كردند.

زماني  گياه علف خنازیر  با نام لي هربي دو سيج (L’herbe du siège) شناخته مي‌شد،

چون وقتي چيني‌ها در قرن هفدهم شهر فرانسوي لاروشل (La Rochelle) را به مدت چهارده ماه محاصره كردند، ساکنان شهر از گياه علف خنازیر  استفاده مي‌کردند تا زنده بمانند.

در کشور چين، گونه اسکروفولاريا نيگونسيس استفاده مي‌شود و به آن ژيان شن مي‌گويند.

بخش‌هاي مورد استفاده ی علف خنازیر : بخشي از گياه که روي زمين قرار مي‌گيرد، ريشه.

ويژگي‌های علف خنازیر : دگرگون‌ساز، آرام کننده، ضد باکتري، ضد قارچ، ضد التهاب، تسکين دهنده،

مسهل دارو، تصفيه کننده، ادرارآور، محرک قلب، ضد يبوست، شفا دهنده زخم، تقويت کننده انرژي يين

كاربرد داخلي علف خنازیر : جوش صورت و پوست، آرتروز، يبوست، اگزما، قانقاريا،

نقرس، ورم پستان، پسوريازيس، جوش، روماتيسم، جرب، خنازير، تومور، کرم

نحوه کاربرد داخلي علف خنازیر : چاي، تنتور، کپسول

كاربرد موضعي علف خنازیر : آسيب پاي ورزشکاران، جوش، سوختگي، کلاه گهواره،

اگزما، بواسير، گرفتگي مجراهاي لنفاوي، کرم گرد، رگ به رگ شدن اندام‌ها، جراحت

نحوه کاربرد موضعي علف خنازیر : مرهم اگزما، ترک خوردگي بين انگشتان پا،

رگ به رگ شدن اندام‌ها، سوختگي، بواسير، کلاه گهواره، تورم غدد لنفاوي، جوش، کرم گرد و جراحت است.

طبع علف خنازیر : تلخ، سرد و خشک

ترکيبات شيميايي علف خنازیر : ايريدوئيدها (اوکوبين، هارپاگيد)، گليکوزيدهاي فعال کننده قلب،

فلاونوئيدها (ديوسمين، هرپريدين)، اسيد فنوليک، اسيد استيک، اسيد فروليک، اسيد کافئيک،

اسيد پالميتيک، اسيد وانيليک، اسيد کلوروژنيک.

نکات لازم هنگام مصرف: افرادي که تپش قلب دارند، نبايد از گياه علف خنازیر  استفاده کنند،

چون ممكن است باعث تحريک قلب شود.