نام گياه: علف سرفه

 گیاه علف سرفه (بیماری کبد،سنگ کلیه،یرقان ). علف سرفه، علف سگ نيز ناميده مي‌شود،

چون سگ‌ها وقتي مريض مي‌شوند

آن را به عنوان داروي استفراغ‌آور مي‌خورند. نام اين گياه از کلمه آگروس (Agros)،

به معني «مزرعه» و پوروس (Puros)؛ به معني «گندم»، گرفته شده است.

ريزوم‌هاي اين گياه به عنوان علوفه گله به کار مي‌روند.

اگرچه اين گياه علف هرز تندرو (Invasive Weed) محسوب مي‌شود،

ولي از فرسايش خاک جلوگيري مي‌کند. اين گياه جزء گياهان بومي

منطقه اوراسيا و آمريکاي شمالي به حساب مي‌آيد.

گونه آگروپيرون ريپنس سابق بر اين تريتيکام ريپنس ناميده مي‌شد.

بخش‌هاي مورد استفاده: ريزوم، ريشه، دانه

ويژگي‌ها: ضد باکتري، مسهل، تسکين دهنده، ادرارآور، نيروزا

كاربرد داخلي: آماس مثانه، نقرس، سنگ کليه، پروستات،

روماتيسم، آماس مجراي ادرار، عفونت‌هاي ادراري، بيماري‌هاي مقاربتي

نحوه کاربرد داخلي: چاي، تنتور، کپسول

عصاره ريشه اين گياه براي درمان يرقان و بيماري‌هاي کبد مورد استفاده قرار مي‌گيرد.

به علت لعاب زيادي موجود در علف سرفه، اين گياه باعث تسکين غشاي مخاطي مي‌شود.

كاربرد در آشپزي: اين گياه را مي‌توان آسياب و به آرد تبديل کرد.

ريشه‌هاي آن را نيز مي‌توان برشته نمود و به جاي قهوه استفاده کرد.

طبع: شيرين و خنک

ترکيبات شيميايي: تريتيکان (نوعي کربوهيدرات)، گليکوز، مانيتول،

اينوزيتول، لعاب، سيليکا، کربوهيدرات‌ها، پتاسيم، روي، ويتامين ب.