افسردگی چیست؟

افسردگی چیست؟

افسردگی (Depretion) اختلال خلقی است که حداقل دو هفته به طول بینجامد و باید حداقل چهار علامت از علایم زیر را داشته باشد:

-کاهش یا افزایش اشتها و وزن

-کاهش یا افزایش خواب و فعالیت

-فقدان انرژی

-احساس گناه

-مشکل در تفکر و تصمیم گیری

-افکار عود کننده مرگ و یا خودکشی

در خلق افسرده بی علاقگی و بی لذتی علایم کلیدی افسردگی است. فرد مبتلا به افسردگی ممکن است بگوید احساس ناامیدی، غمگینی یا بی ارزشی می نماید. از نظر وی خلق افسرده واجد کیفیت مشخصی است که آن را از احساس طبیعی دلتنگی یا سوگ متمایز می کند.

در افسردگی، خواب عمیق شبانه از بین می رود و فرد بیمار دچار خواب سطحی و بیداری صبحگاهی می شود.

خلق چیست؟

خلق، حال و هوای احساسی نافذ و پایداری است که به صورت درونی تجربه می شود و بر رفتار و درک فرد از جهان تاثیر می گذارد. عاطفه به تظاهر بیرونی خلق اطلاق می شود.

خلق در افراد به سه دسته زیر تقسیم می شود:

1-طبیعی (Normal)

2-بالا (Elevated)

3-افسرده (Depressed)

افراد به طور معمول طیف وسیعی از حالات خلقی را تجربه می کنند و مجموعه تظاهرات عاطفیشان نیز به همان اندازه وسیع و بزرگ است و همچنین احساس می کنند که می توانند به حالات خلقی و عاطفی خود کم و بیش مسلط باشند.

اختلالات خلقی یعنی احساس تسلط فرد از بین رفته و فرد رنج و عذابی عظیم می کشد.

این اختلالات شامل:

1-خلق بالا یعنی مانیا

2-خلق پایین یعنی افسردگی می باشند.شیوع افسردگی

افسردگی می تواند در کودکی، نوجوانی، جوانی، بزرگسالی و میانسالی رخ دهد ولی شایع ترین سن ابتلا در افراد جامعه به طور متوسط از چهل سالگی به بالا می باشد. افسردگی در زنان دو برابر مردان شیوع دارد. در تحقیقات اخیر نشان داده شده که دو سوم بیماران افسرده افکار خودکشی دارند و حداقل ده درصد از آنها دست به خودکشی می زنند.

عوامل ژنتیک در افسردگی

افسردگی نیز مانند دیگر اختلالات خلقی کاملا وابسته به ژن است و می تواند ارثی باشد.

درمان افسردگی

به طور کلی درمان افسردگی شامل:

1-درمان دارویی

2-روان درمانی

3-درمان با الکتروشوک می باشد.

نخستین و قدیمی ترین داروهای ضد افسردگی، ضد افسردگی های سه حلقه ای (TCA) می باشند که در حال حاضر نیز مورد استفاده قرار می گیرند و گروه دوم داروهای ضد افسردگی سروتونینی (SSRI)  می باشند که بر اساس نوع افسردگی پزشک معالج درمان مناسب را انتخاب می نماید.

در درمان بیماران افسرده و کلا بیماران دچار اختلالات خلقی چند هدف را باید دنبال کرد:

1-درمان انتخابی برای بیمار هیچ خطری نداشته باشد.

2-در روند درمان، بیمار کاملا مورد ارزیابی قرار گیرد.

3-برنامه درمان باید نه تنها به درمان علایم حاد بیمار بپردازد بلکه آسودگی و سلامت وی در آینده را نیز مد نظر قرار دهد.

نخستین و حیاتی ترین تصمیم پزشک درمان سرپایی یا لزوم بستری بیمار می باشد که بر اساس حاد بودن شرایط بیمار این تصمیم صورت می گیرد.

مواردی که بستری بیمار اولویت دارند عبارتند از:

1-وجود خطر خودکشی یا آدم کشی

2-کاهش واضح توانایی بیمار در فراهم نمودن الزامات اولیه ی تغذیه ای و بهداشتی و داشتن سرپناه

3-پیشرفت سریع علایم و متلاشی شدن نظام حمایتی در فرد مبتلا