رازهای خوابواره یا هیپنوتیزم سفری به اعماق ذهن و ناخودآگاه

خوابواره یا هیپنوتیزم چشمان بسته، تنها در لحظاتی که روحتان به دنیای دیگری که تماماً از ذهن شما به وجود آمده است، فرار می‌کند. خوابواره، یک رویا به هیچ عنوان نبوده و نمی‌تواند با آن مقایسه شود. این فضای جدید و معجزه‌ آسا که به عنوان هیپنوتیزم نیز شناخته می‌شود، وارد دل آدمیان می‌شود و آنها را به تجربه‌های بی‌پایانی می‌برد.

هیپنوتیزم به عنوان یک روش ذهنی جذاب و معتبر، انسان‌ها را به دنیای نهفته ذهنیشان هدایت می‌کند، جایی که خیلی از اسرار، حسن‌ها، و توانایی‌های نهفته در انتظار کشف و کشف توسط خود فرد قرار دارند. اینجا، ما قصد داریم تا در دنیای خوابواره یا هیپنوتیزم به شما راهنمایی کنیم و به شما بیشتر در مورد این مفهوم معجزه‌آسا و چگونگی کارکرد آن بگوییم. اکنون با ما همراه شوید و سفری به عمق ذهن و خوابواره را آغاز کنید.

خوابواره یا هیپنوتیزم

اکثر مردم کلمه هیپنوتیزم (خوابواره) و یا خواب مصنوعی را شنیده، یا در جایی خوانده اند اما کمتر کسی با این مقوله بطور علمی آشنایی دارد. در بین اکثر افراد جامعه آنچه معمولا با شنیدن واژه “هیپنوتیزم” به ذهن می آید، حالتی است سحر آمیز و جادویی ؛ شخص هیپنوتیزم کننده (هیپنوتیزور) نیز فردی خارق العاده به نظر می آید؛ حال آنکه در واقع چنین نیست. به دیگر سخن افراد می توانند بدون نیاز به سحر و جادو!! خودشان، هیپنوتیزور خودشان باشند. به این پدیده، “خودهیپنوتیزم” می گویند. در این حالت شخص می تواند بطور کاملا مستقل، و بی نیاز از افراد دیگر، خودش را به خلسه هیپنوتیکی ببرد. لازم به ذکر است که در اکثر موارد فقط کسی به خوابواره می رود که خود بخواهد و همکاری کند بنابراین شاید بتوان گفت تمام انواع هیپنوتیزم در واقع، خودهیپنوتیزم هستند.

هیپنوتیزم یا خوابواره چیست؟

تعاریف زیادی از هیپنوتیزم ارائه شده است به عنوان مثال در یک تعریف اینکه هیپنوتیزم چیست آمده است: هیپنوتیزم یک حالت القای ارادی است که در آن میزان هوشیاری و آگاهی سوژه فوق العاده افزایش می یابد. در حالت هیپنوتیزم تفکر فرد صرفا معطوف و متمرکز بر سخنان هیپنوتیزور است.

در تعریف دیگری اینطور عنوان شده هیپنوتیزم یک پدیده روانی پیچیده است که می توان آنرا حالت افزایش تمرکز موضعی، حساسیت، و پذیرش تلقینات فردی دیگر تعریف کرد. پایه روانشناختی مشخصی برای هیپنوتیزم به گونه ای که برای خواب وجود دارد شناخته نشده است.

پدیده هیپنوتیزم جدید، نخستین بار بوسیله “آنتوان مسمر”، پزشک اتریشی، معرفی و با عنوان Mesmerism مشهور شد. مسمر معتقد بود این پدیده حاصل یک مغناطیس حیوانی( Magnetisme ) یا یک مایع نامرئی است که بین هیپنوتیزم شونده و هیپنوتیزم کننده رد و بدل می شود.

پس از چندی یک پزشک انگلیسی به نام “جیمز برید” که معتقد بود شخص هیپنوتیزم شده در یک حالت خاص خواب قرار دارد برای نخستین بار اصطلاح “هیپنوتیزم” را در دهه 1940 به کار برد. “شارکو” نورولوژیست و روانپزشک فرانسوی معتقد بود خواب شدن و تلقین پذیری حاکی از ضعف و اختلال جسمانی است.

“فروید” هم که زیر نظر “شارکو” کار می کرد در اوایل کار خود برای احیای خاطرات سرکوب شده بیمارانش از هیپنوتیزم استفاده می کرد. بعدها فروید روش تداعی آزاد را جانشین هیپنوتیزم ساخت. گفته می شود وی هیپنوتیزور خوبی نبود.

هیپنوتیزم یک حالت القای ارادی است که در آن میزان هوشیاری و آگاهی سوژه فوق العاده افزایش می یابد.

مراحل ایجاد خلسه هیپنوتیکی:

به عقیده جان هارتلند برای اهداف درمانی معمول، بهتر و راحت تر است که مراحل مختلف خلسه هیپنوتیزمی را به چهار مرحله کلی دسته بندی کنیم. این مراحل به شرح زیراند:

1- مرحله سبک هیپنوتیزم چیست:

بسیاری از هیپنوتیزورها و درمانگران باور دارند که به محض تمرکز سوژه بر یک نقطه و بستن چشم‌ها به دلیل خستگی و تلقین، وارد مرحله‌ای سبک از خلسه هیپنوتیزم می‌شوند. این شرایط می‌توانند به عنوان آستانه‌ای برای ورود به حالت خلسه در نظر گرفته شوند، و برخی محققان معتقدند که این مرحله سبک همگانی نیست و برای برخی کاربردهای درمانی دارد.

2- مرحله متوسط هیپنوتیزم چیست:

بین مراحل مختلف خلسه هیپنوتیزم مرزهای دقیق و مشخصی وجود ندارد. با ادامه فرآیند ایجاد حالت هیپنوتیک، بیمار تدریجاً آرامش بیشتری تجربه می‌کند، نوع تنفس او آرام‌تر می‌شود و می‌تواند تلقینات ساده‌تری را پذیرفته و پیروی کند. در این شرایط، بیمار ممکن است تجربیاتی را که در حین خلسه دارد، به طور اندکی مغشوش باشد، اما بعداً به یادآوری کند و امکان بروز فراموشی در این مرحله وجود نداشته باشد. اغلب افراد، به دلیل عوامل ناخودآگاه، مقاومت نسبت به عمق‌ یافتن در این مرحله نشان می‌دهند؛ اما این مسئله مهم نیست، زیرا در این مرحله انجام بسیاری از تدابیر درمانی امکان‌پذیر است.

3- مرحله عمیق هیپنوتیزم چیست:

اگر به سوژه تلقینات بیشتری داده شود، حالت آرامش او به طرز واضحی بهبود می‌یابد. با تدریج و استفاده از مراحل عمیق‌تر خلسه هیپنوتیزم، سوژه به حالت عمیق‌تری از خلسه وارد می‌شود و تغییراتی نظیر کند شدن تنفس، شل شدن عضلات صورت، دست و پا را تجربه می‌کند. این مرحله عمیق‌تر نمایانگر تمایل به ریلکس‌تر شدن و کندتر شدن تنفس است. در این مرحله، امکان حالت‌هایی همچون بی‌دردی هیپنوتیک و فراموشی موقت وجود دارد.

 مرحله سومنامبولیستی هیپنوتیزم چیست:

کلمه سومنامبولیست از دو لغت لاتین “سومنوس” ( به معنای خواب) و “آمبولوس” (به معنای حرکت) گرفته شده است. بنابراین مرحله فوق را می توان “راه رفتن در خواب” نامید، پدیده ای که بطور طبیعی تنها در 5 درصد افراد جامعه امکان ظهور دارد. در این شرایط سوژه می تواند چشمان خود را باز کند، راه برود و حتی حرف بزند در حالی که در حالت خلسه هیپنوتیزمی به سر می برد. اگر فردی بتواند به این مرحله برسد بسیاری از اقدامات درمانی را می توان برای او انجام داد.

سومنامبولیست از دو لغت لاتین “سومنوس” ( به معنای خواب) و “آمبولوس” (به معنای حرکت) گرفته شده است. بنابراین مرحله فوق را می توان “راه رفتن در خواب” نامید

 چه کسانی هیپنوتیزم می شوند؟

حساسیت افراد مختلف به هیپنوتیزم یکسان نیست. آنطور که پایفر اظهار می دارد، در این زمینه 10 % مردم از استعدادی بالا و10% مردم از استعداد پایینی برخوردارند. مابقی در حد متوسط هیپنوتیزم پذیری هستند. بنا به گزارشی دیگر، تقریبا 5 تا 10 % از مردم را حتی ماهرترین هیپنوتیزورها نیز نمی توانند به حالت خوابواره ببرند. البته اگر کسی یک بار به حالت هیپنوتیزم رفته باشد، بار دیگر نیز احتمالا به همان اندازه آمادگی دارد.

برای هیپنوتیزم شدن چه مراحلی را باید طی کرد؟

برای ایجاد خلسه هیپنوتیکی باید مراحلی را به ترتیب و با مهارت انجام داد. بعد از انجام کارهای مقدماتی معمولا مراحل زیر طی می شود:

1- ایجاد آرامش در سوژه (Relaxation)

2- ایجاد تمرکز (Concentration)

3- ارائه تلقین (Suggestion).

اما قبل از ورود به مراحل فوق باید آزمون تلقین پذیری انجام شود.

تلفن تماس برای اطلاعات بیشتر با موسسه تجسم خلاق

02188302523

تلگرام و واتساپ

09011594943

چه آزمونهایی پیش از خوابواره یا هیپنوتیزم گرفته می شود؟

آزمون‌ها و ارزیابی‌ها ابزارهای مهمی هستند که پیش از شروع جلسه هیپنوتیزم ممکن است اجرا شوند تا اطمینان حاصل شود که شرایط مناسب برای هیپنوتیزم فراهم شده است. این آزمون‌ها برای تعیین سطح تلقین پذیری و آمادگی سوژه مفیدند. برخی از آزمون‌ها و ارزیابی‌هایی که ممکن است پیش از هیپنوتیزم انجام شوند عبارتند از:

1. آزمون تلقین پذیری: این آزمون به منظور اندازه‌گیری توانایی شخص در تلقین و پذیرش دستورات هیپنوتیزمی انجام می‌شود. در طی این آزمون، سوژه به دستورات ساده‌ای که توسط هیپنوتیزور داده می‌شود، واکنش نشان می‌دهد.

2. آزمون تمرکز و توجه: این آزمون برای ارزیابی توانایی سوژه در تمرکز و توجه به دستورات هیپنوتیزمی انجام می‌شود. سوژه باید توانایی حفظ تمرکز و توجه به دستورات مورد نیاز در جلسه هیپنوتیزم را داشته باشد.

3. آزمون ذهنی: این آزمون‌ها شامل سوالات و معماهای ذهنی هستند که سوژه باید پاسخ دهد. این آزمون‌ها به افزایش توانایی تمرکز و ذهنی شدن سوژه کمک می‌کنند.

4. آزمون‌های تجسمی: در این آزمون‌ها، سوژه باید تصویرهای ذهنی را توصیف کند یا تصویرهایی را تشکیل دهد. این آزمون‌ها به تقویت توانایی تجسمی سوژه کمک می‌کنند.

5. ارزیابی سلامت روانی: پیش از هیپنوتیزم، ممکن است ارزیابی‌هایی برای اطمینان از سلامت روانی سوژه صورت بگیرد. این ارزیابی‌ها می‌توانند از نظرهای مختلفی از جمله تاریخچه روانی و شرایط فعلی روانی شخص شامل خود احترامی، افسردگی و اضطراب انجام شوند.

این آزمون‌ها و ارزیابی‌ها بستگی به نیازها و هدف‌های جلسه هیپنوتیزم و نیازهای سوژه می‌توانند تغییر کنند. همچنین، در طول جلسات هی

برای اینکه هیپنوتیزور میزان تلقین پذیری سوژه را اندازه گیری کند پیش از هر اقدامی معمولا آزمایشاتی را انجام می دهد که در اینجا برخی از این آزمایشات را نام می بریم:

آزمون پیدایش نوسان در سوژه برای خوابواره یا هیپنوتیزم

آزمون پیدایش نوسان (Eyelid Flutter Test) یکی از آزمون‌های معمولی و شناخته شده در هیپنوتیزم است که برای ارزیابی عمق و وضوح خلسه هیپنوتیزمی در سوژه استفاده می‌شود. در این آزمون، هیپنوتیزور تلاش می‌کند تا نشان دهد که سوژه به چه میزان در وضعیت خلسه یا هیپنوتیک قرار گرفته است. طی این آزمون، سوژه باید چشمان خود را ببندد و بر اساس دستورات هیپنوتیزور عمل کند.

آزمون پیدایش نوسان به شرح زیر انجام می‌شود:

1. سوژه دستور می‌گیرد چشمان خود را ببندد و در وضعیت آرام قرار بگیرد.

2. هیپنوتیزور به سوژه می‌گوید که چشمان خود را تا جایی که می‌تواند ببندد.

3. هیپنوتیزور سپس دستور می‌دهد که به تمامی مفاصل و عضلات بدن خود توجه کند و بر اساس دستورات او عمل کند.

4. سپس، هیپنوتیزور می‌تواند تغییرات و نوسان‌هایی که در پلک چشمان سوژه رخ می‌دهد را مشاهده کند. اگر پلک چشمان سوژه نوسان کرده یا حرکت نشان داده، این نشان می‌دهد که سوژه وارد مرحله خلسه هیپنوتیزمی شده است.

آزمون پیدایش نوسان یکی از آزمون‌های ساده و کارآمد است که به هیپنوتیزور اطلاع می‌دهد که آیا سوژه به عمق مناسب خلسه رسیده است یا نه. این آزمون به هیپنوتیزور کمک می‌کند تا جلسه هیپنوتیزم را بر اساس نیازهای سوژه و هدف‌های درمانی آغاز کند.

آزمون دستهای در هم قفل شده برای خوابواره یا هیپنوتیزم

آزمون “دستهای در هم قفل شده” (Hand Clasp Test) یکی دیگر از آزمون‌های مورد استفاده در هیپنوتیزم است. این آزمون برای ارزیابی میزان خلسه و واکنش فیزیکی سوژه به دستورات هیپنوتیزور استفاده می‌شود. اصولاً در این آزمون، سوژه دستهای خود را به هم می‌بندد و به دستور هیپنوتیزور واکنش نشان می‌دهد.

آزمون دستهای در هم قفل شده به شرح زیر انجام می‌شود:

1. هیپنوتیزور از سوژه می‌خواهد دستهای خود را به هم قفل کرده و تمامی انگشتان را با هم درآورد.

2. سپس، هیپنوتیزور به سوژه دستور می‌دهد که دستهای خود را تنگتر یا قوی‌تر به هم فشرده کند و تا جایی که ممکن است واکنش نشان دهد.

3. هیپنوتیزور بررسی می‌کند که آیا سوژه توانست دستهای خود را به هم فشرده‌تر کند و واکنش نشان داد یا نه.

آزمون دستهای در هم قفل شده معمولاً برای ارزیابی عمق خلسه هیپنوتیزمی و واکنش‌های جسمی سوژه به دستورات هیپنوتیزور به کار می‌رود. اگر سوژه توانایی دسته‌های خود را به هم قفل کردن و به دستور هیپنوتیزور واکنش نشان دهد، این نشان از عمق خلسه او است.

آزمون دستهای در هم قفل شده یکی از مراحل آزمون‌های معمول در جلسات هیپنوتیزم است و به هیپنوتیزور کمک می‌کند تا میزان خلسه سوژه را ارزیابی کند و به نتیجه برسد که آیا سوژه به دستورات هیپنوتیزور واکنش نشان می‌دهد یا نه.

آزمون های هیپنوتیزمی به ما نشان می دهند که فرد تا چه مقدار قابلیت هیپنوتیزم شدن را دارا می باشد.

آزمون پاندول در خوابواره یا هیپنوتیزم

آزمون پاندول (Pendulum Test) یکی از آزمون‌های معمول در جلسات هیپنوتیزم است که برای نشان دادن خلسه و واکنشات سوژه به تأثیرات هیپنوتیزور به کار می‌رود. این آزمون بر اساس تأثیر مستقیم هیپنوتیزم بر حرکت یک پاندول یا یک جسم آویزان است.

آزمون پاندول به شرح زیر انجام می‌شود:

1. هیپنوتیزور یک زنجیره یا نخ طولانی به یک جسم آویزان (مانند یک پاندول) اتصال می‌دهد و آن را در حضور سوژه به نقطه ای ثابت از تصاویر متحرکی که ایجاد کرده است نزدیک می‌کند.

2. سپس، هیپنوتیزور سوژه را به دقت مشاهده می‌کند تا ببیند که آیا پاندول به دستورات هیپنوتیزور واکنش نشان می‌دهد یا نه. مثلاً هیپنوتیزور ممکن است سوژه را تعهد به تحریک پاندول به حرکت یکنواخت به یک سمت یا چرخش در یک زاویه مشخص کند.

3. هیپنوتیزور می‌تواند با تغییر دستورات خود، جهت حرکت پاندول، سرعت آن، یا زمانی که پاندول به توقف برسد را تغییر دهد. او مشاهده می‌کند که آیا سوژه توانست این تغییرات را در پاندول اعمال کند یا نه.

آزمون پاندول معمولاً برای ارزیابی عمق خلسه و واکنشات فیزیکی سوژه به دستورات هیپنوتیزور به کار می‌رود. اگر سوژه توانایی واکنش به دقت به دستورات هیپنوتیزور را داشته باشد و پاندول به تغییرات هیپنوتیزور پاسخ دهد، این نشان از خلسه عمقی و تأثیربخش سوژه در هیپنوتیزم است.

کاربرد هیپنوتیزم یا خوابواره:

دانشمندان و روانشناسان در دهه های اخیر به کاربرد هیپنوتیزم توجه بسیار مبذول داشته اند که ماحصل آن استفاده از هیپنوتیزم در زمینه هایی است که در این جا بخشی از آنها را بر می شمریم :

1- کاربرد هیپنوتیزم یا خوابواره در درمان تنگی نفس

2- کاربرد هیپنوتیزم یا خوابواره در درمان اعتیاد به الکل

3- کاربرد هیپنوتیزم یا خوابواره در درمان بی خوابی

4- کاربرد هیپنوتیزم یا خوابواره در درمان ریزش مو

5- کاربرد هیپنوتیزم یا خوابواره در درمان انحرافات جنسی

6- کاربرد هیپنوتیزم یا خوابواره در لاغر شدن و یا چاق شدن

7- کاربرد هیپنوتیزم یا خوابواره در درمان افسردگی و خستگی عصبی

8- کاربرد هیپنوتیزم یا خوابواره در درمان بیماری های زنان ( قطع قاعدگی – قاعدگی دردناک- خونریزی های رحمی)

9- کاربرد هیپنوتیزم یا خوابواره در زایمان بی درد

10- کاربرد هیپنوتیزم یا خوابواره در بی حسی ( بویژه در دندانپزشکی)

11- کاربرد هیپنوتیزم یا خوابواره در ترک سیگار

12- کاربرد هیپنوتیزم یا خوابواره در روان درمانی و…

 آیا می توان در جریان هیپنوتیزم هرگونه اطلاعاتی از سوژه گرفت؟

هیپنوتیزم یک فرآیند تعاونی و القایی است. تا زمانی که سوژه به طور آگاه همکاری نکند و اجازه دهد، خلسه هیپنوتیکی به وجود نمی‌آید. این فرآیند بر اساس اراده و مشارکت فرد است، و به علت افزایش آگاهی در این وضعیت، فرد تصمیم می‌گیرد که چه اطلاعاتی را با هیپنوتیزور به اشتراک بگذارد. هیچ فردی نمی‌تواند مخالف میل و تصمیم سوژه، اطلاعاتی را از ذهن او بیرون بکشد.

در حین هیپنوتیزم، میزان اطلاعاتی که از سوژه به دست می‌آید، بستگی به وضعیت هیپنوتیزم و توانایی هیپنوتیزور دارد. هیپنوتیزم به تنهایی نمی‌تواند اطلاعات محرمانه را فاش کند و هیچ‌ گونه اجباری بر فرد وارد نمی‌کند تا کارهایی انجام دهد که با اختیار و اخلاق او در تناقض باشد.

هیپنوتیزم به عنوان یک وسیله برای برقراری ارتباط با ذهن انسان ایجاد می‌شود و افرادی که در جریان هیپنوتیزم قرار می‌گیرند، به طور عمومی این فرآیند را داوطلبانه تجربه می‌کنند. گرچه در برخی موارد، اطلاعاتی که فرد در وضعیت هیپنوتیزم به اشتراک می‌گذارد، مفید و موثر می‌باشد، اما هیچ‌ گونه نادرستی یا نفوذ به حریم خصوصی افراد قبول نمی‌شود، و هیپنوتیزم باید با احترام به اختیار و حقوق انسانی افراد مورد استفاده قرار گیرد.